zaterdag 30 december 2017

[140] - [131]

140. Red House Painters - Katy Song

Minzaam en intetogen lied met hypnotiserende laatste 4 minuten

139. Opposition - Very Little Glory 

Vooral vanwege het steeds smekender gezongen refrein

138. Jeff Buckley Dream Brother

Het heeft even geduurd voor ik erachter kwam dat deze zanger véél sterker spul heeft dan alleen die matige Hallelujah-cover [*spoelt mond]

137. Pulp - Babies [163]

Fraai hoe Pulp liefdemislukkingen tot aanstekelijke popballads maakt.

136. Smashing Pumpkins - Bullet With Butterfly Wings [6]

Wat plaatsen gezakt tov de lijst van tien jaar terug. Maar nog altijd erg meeschreeuwbaar.

135. Ride - Decay

Opzwepend nummer over onstuitbaar verval.

134. Morrissey - National Front Disco

England for the English! England for the English!

133. Sonic Youth - Teenage Riot

Een van de weinige bands die ik op tijd live heb gezien (meestal mis ik bands. Of spelen ze na mijn concertbezoek nog jaren door)

132. Smog - I Break Horses  

Nummer dat zich tergend langzaam openvouwt, maar [wow] vanaf dat de piano invalt.

131. Marc Almond - Tears Run Rings

Iedereen moet z'n mond houden als in de laatste 30 seconden dat trompetje invalt.




vrijdag 29 december 2017

[150] - [141]

150. Throwing Muses - Not Too Soon

Na enkele dagen verstek door met de laatse 150. Beginnend met een tegendraads damesbandje uit de jaren '90.


Jiskefet heeft ooit een eigen intepratie van The Cure gedaan met pakken vla. Ik zou me ook zomaar Michiel Romein als Van Morrison voor kunnen stellen. Zich grommend vastbijtend in een nummer over een doodlopende straat. Een persoonlijk favorietje is het wél, dit nummer. 


Een nummer van een totaal vergeten band die in de jaren '90 nog even meelifte op de britpop-hype, maar sindsdien onterecht zelden meer uit de bakken wordt gevist. 


Lieflijk liedje van the late Lou.


"Left alone I'm with the one I most fear". Bijzonder deze zin te horen van iemand die jaren later zelfmoord pleegde. Dit was het nummer van zijn eerste album. 


Bezwerend nummer dat een paar keer aangenaam van muzikale kleur verschiet. 


In zijn beste jaren schreef Nick Cave halve romans op muziek. Die in dit geval nog eens aangejaagd wordt door een steeds stuwender strijkintermezzo.


Zoals het goede New Wave betaamt, prima muziek om je geluidsinstallatie te testen. 


Kamerorkest + zanger met donkerbruine licht onverschillige stem + maffe thematiek = ja, dit dus.

141. Blur - Sing [46]

Als dagsluiting mijn enige notering van Blur (of Oasis, for that matter)

zaterdag 23 december 2017

[160] - [151]

160. Rolling Stones - Winter

Genre: hoogste Beatles-of-Stones-notering

159. The National - Mr. November [34]

Genre: stijlvol en explosief

158. Deltron 3030 - 3030

Genre: episch bedoelde hiphop uit het jaar 3030

157. Japan - Ghost

Genre: kunstzinnige 80s-pop

156. Wolf Parade - Grounds For Divorce

Genre: de bussen zijn eigenlijk walvissen en het gepiep van wielen is hun sonar.

155. Morrissey - The First Of The Gang To Die

Genre: en hij stal van de rijken en de armen en de niet erg rijken en de erg armen

154. Zjef Vanuytsel - De Zotte Morgen

Genre: artiest + titel doen een carnavalshit vermoeden, maar dit is een van de mooiste Nederlandstalige nummers ooit gemaakt

153. Antony & The Johnsons - I Fell In Love With A Death Boy

Genre: een artiest die vaak met de grenzen van aanvaardbaarheid speelt. Maar dit is toch wel prettige kitsch. Tien seconden stilte voor extra pathos

152. Neil Young - A Man Needs A Maid

Genre: en nu allemaal: a maaaaiiiid

151. Tom Waits - New Coat Of Paint

Genre: je zit meteen in een tikje aftandje Amerikaanse nachtclub in de jaren '70

vrijdag 22 december 2017

[170] - [161]

170. Palace - Music Horses

Krakkemikkig lied met overslaande zangstem

169. dEUS - Suds & Soda [40]

Hysterisch VRIJDAG tussen VRIJDAG ieder VRIJDAG woord VRIJDAG roepen VRIJDAG kan VRIJDAG werken

168. The Church - Aura

Een verhalend liedje voor het slapen gaan. Geen hitmateriaal, wel onterecht vergeten

167. The Stone Roses - Fools Gold

Als je geen idee hebt wat de sound van Manchester zou kunnen betekenen, kan dat een reden zijn op deze link te klikken.

166. The Fall - Blindness [35]

Dé tune voor als je over straat loopt en je stoerder wil voelen dan een hoofdtelefoonloze tegenligger. Nummer met een basdeun als een dieselboot op volle zee.

165. Built To Spill -  Cortez The Killer [15]

Toch liever deze versie dan het origineel dan Neil Young. Hoewel ik zelden de volle 20 minuten luister. Maar het vocale gedeelte in combinatie met de gitaren is waarlijk goed.

164. Cat Power - Nude As The News

Knap tegendraads nummer met knappe climax. Kan ik vaak achter elkaar draaien.

163. Blonde Redhead - 23

Blonde Redhead op de toppen van hun kunnen. Mag in de rekken zweverig, aanstekelijk en esoterisch staan.

162. Circle Takes The Square - Interview At The Ruins

Eeuwig raar nummer dit: een kabbelend intro, een minuut van woeste screamo, een lukraak vraaggesprek en een achteloos harmonische samenzang als besluit

161. New Order - Temptation

Nog één voor de lijst met ge-oewoehoe.


woensdag 20 december 2017

[180] - [171]

180. Built To Spill - Broken Chairs

Tussen het gitaargeweld en de abstracte tekst duikt plots een fluitdeuntje van de zanger op.

179. Smog - Let Me See The Colts

De laconieke bariton Bill Callahan in vorm. Allen geen idee waar deze clip op slaat.

178. The Associates - Country Club

Doomglam. Of zo. In ieder geval erg 80s, erg kitsch en erg verontrustend.

177. Talking Heads - Listening Wind [80]

Talking Heads heeft een album met de titel More Songs About Buildings And Food. Dit nummer gaat over de onteigening van een indiaan.

176. Pale Saints - Sight Of You

Thematisch ging shoegazemuziek eigenlijk nooit ergens over. Maar sfeer en overgave maken veel goed.

175. Of Montreal - The Past Is A Grotesque Animal

Nummer met een ge-'oehwoewoe' van acht minuten, zonder dat het me tegenstaat.

174. Songs: Ohia - Not Just A Ghost Heart

Ook dit is een nummer voor luisteraars van de lange adem. En dan ook nog eens sober en ingetogen.

173. Bob Dylan - Sad Eyed Lady Of The Lowlands

En ook deze klokt boven de tien minuten. Maar als je de nobelprijswinnende Bobster niet in je lijst hebt staan, kun je de titel van muzieksnob wel vergeten natuurlijk (geen youtubeversie gevonden)

172. Low - Do You Know How To Waltz?

Heb ik nu echt alle heel lange nummers op een rijtje gezet? Blijkbaar - de mens is slecht in staat tot randomiseren is me wel eens gezegd. Hoe dan ook, hierbij een lang nummer dat leunt op een ruissolo.

171. Eric B. & Rakim - Microphone Fiend

De dagsluiting is nog eens wat ouwe hiphop.



[189] - [181]

190. This Mortal Coil - Fyt

Genre: verontrustende bliepjeswave

189. My Bloody Valentine I Only Said [200]

Genre: repitiviteit spelend met de irritatiegrens

188. Tyler, The Creator - Yonkers

Genre: hiphop met goedkoop uurwerk erdoorheen

187. Joy Division - Twenty Four Hours

Genre: geweldig opbouwende intro's

186. Cocteau Twins - Garlands

Genre: post-punk, kaal en helder als een pegel die door het ijswater snijdt

185. David Bowie - Heroes [56]

Genre: iets wat later shoegaze werd

184. Silver Jews - Random Rules [136]

Genre: dronkenlap die poetisch lalt over muziek

183. Einsteurzende Neubauten - Nachorny Karabach

Genre: betwiste kaukasusgebieden

182. Violent Femmes - Add It Up

Genre: euforisch underdoganthem

181. The Sound - Winter

Genre: met minimale middelen intens

zondag 17 december 2017

200. Elbow - Fugitive Motel [94]

Eerste nummer dat ik kende van Elbow, nog steeds de meeste memorabele ook.


Eerste nummer van eerste album. En het perfecte instapnummer voor wie zich iets bij 'slowcore' voor wil stellen


Ultiem nummer van wrok


Cave (deels) in het Portugees, met veel plechtigheid voorgedragen


Verslavend minimalistisch nummer met kekke toetertjes. 


Opzwepende blikken punk, nauwelijks ooit overtroffen. 


Muziek uit de zwarste diepten, en al zullen velen dit omschrijven als 'depressief', ik vind het vooral een strijdbaar nummer (daarbij word ik depressief van slechte muziek, niet van goede).


Veel vleermuizenmuziek op een rijtje vandaag. Maar dit is natuurlijk wel het oernummer in dat genre.


Muziek van totale zomerse ontspannenheid.


Zoals vaker met deze band een lied met de urgentie van een luchtalarm. 



zaterdag 16 december 2017

210. Arcade Fire - Intervention

Genre: popmuziek met een orgel, en toch geen kitsch.

209. Killing Joke - Love Like Blood [121]

Genre: jagend doemhitje uit de jaren '80

208. Modest Mouse - Dark Center Of The Universe [305]

Genre: ruwe bolster, meezingbare pit.

207. Eels - Mr. E's Beautiful Blues

Genre: alles komt goed. Godverdomme.

206. The Antlers - I Don't Want Love

Genre: nog wat promotie mijnerzijds voor mogelijk de beste band van de laatste jaren

205. Slowdive - Golden Hair

Genre: een cover van Pink Floyd dan maar, omdat de onderhavige band hoegenaamd ontbreekt

204. Morrissey - The Teachers Are Afraid Of The Pupils [203]

Genre: intrigerend nummer op overkeken plaat van Morrissey. Zo overkeken dat het niet op youtube staat

203. Television  - Marquee Moon [187]

Genre: van Deep Purple - Child In Time geleerd dat als je twee keer een nummer achter elkaar plakt, je één heel lang nummer hebt.

202. The Mountain Goats - No Children [53]

Genre: amussant om de tekst van dit lied mee te lezen

201. Chapterhouse - Treasure

Genre: shoegaze ist nicht tot.

donderdag 14 december 2017

[220] - [211]

220. Fauve - Blizzard

Een beetje pretentieus. Of eigenlijk: zo pretentieus dat ik niet weet of het voor muziek doorkan. Maar het boeit me wel, dit Franse geneuzel.

219. Destroyer - Looters Follies

Zou nog hoger staan in mijn toplijst: liedjes met gelalala

218. Wolf Parade - This Heart's on Fire

Voor wie van Arcade Fire hoofdpijn krijgt is er Wolf Parde: die zijn nog erger.

217. Morphine - The Saddest Song

Titel doet ":'(" vermoeden; maar dit nummer is vooral "8)".

216.Pixies - Debaser [156]

Ik deed ooit een karaoke-intepretatie van dit nummer, waarbij ik mijn toehoorders niet spaarde. Sorry nog.

215. Breeders - Cannonball

En meteen maar een nummer van een incarnatie van Pixies. Met fijn lopend gitaartje en de nodige tegendraadsheid.

214. Grandaddy - He's Simple, He's Dumb, He's The Pilot [57]

Deze titel - die wel vaker in lijstjes staat - intrigeerde me al voor ik het nummer kende. Later ontdekte ik dat deze waardering niet alleen door de titel kwam.

213. The Field Mice - Sensitive

Prima nummertje uit de vroege shoegaze-golf, wat zeggen wil: met gruis omgeven doch melodieuze gitaren en naar de achtergrond gemixte vocalen.

212. Pulp - F.E.E.L.I.N.G.C.A.L.L.E.D.L.O.V.E.

N.U.M.M.E.R.D.A.T.N.E.T.W.E.E.R.A.N.D.E.R.S.D.A.N.A.N.D.E.R.S.I.S.

211. Fiona Apple - Get Gone

Bij uitzondering toch eens een live-versie. Omdat die laatste seconden van het nummer zo uit haar tenen lijken te komen.

maandag 4 december 2017

[230] - [229]

230. The Walkabouts - The Light Will Stay On

Een beetje emo de pemo misschien, maar wel een heimelijk favorietje.

229. Visage - Fade To Grey

Voor het 80s quotum. En dan mag deze wel voor drie tellen.

228. Auburn Lull - Stockard Drive

In de categorie 'je bent zelf sferisch'

227. Tom Waits -Way Down In The Hole

Fans van de serie The Wire weten waarom

226. June Of 44 - The Dexterity Of Luck

Het gitaarrifje is zo panisch, alarmistisch, alle hens aan dek-kig.

225. Tindersticks - Jism

Tindersticks is niet echt een liedjes-band, meer een bepaalde-stemming-band. En tóch is dit een knappe compositie.

224. Gazpacho - Massive Illusion

Nu heb ik altijd gezworen niets met prog-rock te hebben. Dat het leven te kort is voor prog-rock. Maar dit nummer, hoewel lang, kan ik toch goed smaken.

223. Neil Young - Harvest

Nummer waarvan ik me al vanaf luisterbeurt één verbaas over de simpele doeltreffendheid.

222. XTC - Complicated Game

De laatste twee minuten zijn het droste-effect op muziek.

221. New Order - Blue Monday [58]

De geboorte van house. En een mega-klassieker, natuurlijk.

zondag 3 december 2017

[240] - [239]

240. Alcest - Sur l'autre rive je t'attendrai

Franse shoegaze. Pourquoi pas?

239. Red House Painters - Down Colorful Hill

Een wrang en ongemakkelijk nummer dat conventies met voeten treedt. En daarom zo bijzonder is.

238. Roxy Music - A Song For Europe 

Ik vraag me af waarom Brexit - naar mijn weten dan - niet echt een themalied heeft voortgebracht. Bij veel Britten die de EU steunen staat Europa voor verbroedering, en daar is muziek nu zo geschikt voor. Nou ja, dat kwam bij me op bij het luisteren naar dit nummer uit 1973.

237. Woodkid - Run Boy Run

Klaterende drums en een clip waar werk in is gestoken.

236. Stereolab - Mountain

Obscuur nummertje, zelf binnen het Stereolab-oeuvre.

235. The Shins - Saint Simon

Nummer dat perfect binnenkomt, en daarmee meteen de aandacht grijpt.

234. The Fall - I Am Damo Suzuki

What have you got in that paper bag? Is it a dose of Vitamin C?

233. Magazine - The Light Pours Out Of Me [26]

Een paar jaar eerder maakte Howard Devoto nog zomerse punk met Buzzcocks, deze formatie was donkerder - en kan met recht post-punk genoemd worden.

232. Cocteau Twins - Carolyn's Fingers

Engelenhaar op muziek

231. Rolling Stones - Heaven

In het Stones-oeuvre wat Planet Caravan is in het Black Sabbath-oeuvre: het meest afwijkende, maar wel het meest interessante nummer.


vrijdag 1 december 2017

[250] - [241]

250. The Feelies - Moscow Nights

Zijn we weer. Frivool en nerdy nummertje dat wel even op gang moet komen.

249. Au Pairs - Armagh

Feminisme en anti-Amerikanisme in muziek zijn vaak wat gratuit. Hier ook, maar wat maakt het uit als het prima klinkt.

248. The Cure - Pictures Of You [258]

Het meest smachtende nummer dat ik ken, zowat

247. Daft Punk - Contact

Lekker blikkerige elektro die in cirkels suist.

246. Radiohead - 2 + 2 = 5

Één der nummers van Radiohead die ik wel trek (ze staan drie keer in deze lijst, dit is de laagste)

245. The Modern Lovers - Pablo Picasso

Prettige kolder over de indringende en blijkbaar verleidelijke blik van een schilder.

244. Hüsker Dü - Turn On The News

Lang heb ik deze band gemeden omdat ik dacht dat het een soort onluisterbare proto-grunge was. Niets daarvan. Het is zalige gekartelde punk .

243. Kanye West - Dark Fantasy

Staat mal genoeg niet op youtube. Dan moeten jullie me maar op m'n woord geloven dat het een tof lied is, en niet alleen excuushiphop.

242. Death Cab For Cutie - Crooked Teeth

Het is altijd lonend als de titel gezongen wordt tegen het eind van een liedje, vooral als het gepaard gaat met een fraai beeld: because at night / the sun and the tree / made the skyline look / like crooked teeth

241. Pinback - June

WHY MUST ALL THOSE PRETTY THINGS BE SAD SAD SOMEHOW SOMEHOW?

(Het had ooit zomaar een msn-naam kunnen zijn geweest)

donderdag 30 november 2017

260 - 259

260. Sparklehorse - Maria's Little Elbows

Iets met eenzaamheid.

259. Lou Reed - Caroline Says II

Iets met Alaska.

258. Seefeel - Filter Dub

Iets met slepende bliepjes.

257. Slowdive  - Machine Gun

Iets engelachtigs.

256. Suede - New Generation [47]

Iets met Londonse branie

255. Dr. Dre - Nuthing But A 'G' Thang

Iets met om de zoveel nummers een goed hiphopnummer

254. Burial - Ashtray Wasp

Iets met slaafse elektro uit donkere diepten

253. Mansun - Six

Er bestaat of bestond zoiets als progressieve britpop

252. Bohren & Der Club Of Gore - Prowler

Iets met ik had nog wel zo geen jazz beloofd (maar deze is wel heel fijn laat op de avond)

251. The Beta Band - Dry The Rain

Iets met alles komt goed en de zon breekt door.

dinsdag 28 november 2017

[270] - [261]

270. Nick Cave & The Bad Seeds - Children

De minder schuimbekkende en meer conventionele Cave.

269. Mo-dettes - White Mice 

Totaal obscuur vrouwenbandje dat ik ooit op een verzamelaar trof... maar in die clip wil je toch wonen?

268. Liars - The Other Side of Mt. Heart Attack

Fraai rustpunt op een beukend album.

267. Red House Painters - Grace Kathedral Park

Bezwerend nummer over zonniger dagen

266. Dinosaur Jr - Little Fury Things

Heerlijk zompige rock, met oog voor melodie

265. Leonard Cohen - Story Of Isaac

And when it all comes down to dust / I will kill you if I must / I will help you if I can
Yes when it all comes down to dust / I will help you if I must / I will kill you if I can

264. Swans - Alcohol, The Seed [118]

Gillende gekte tussen twee deliria, een aardsdonker nummer.

263. TV On The Radio - Dreams [260]

Zwarte indie. Of iets wat daarvoor door zou moet. Een prima hybride in ieder geval.

262. Soft Cell - Sex Dwarf

De 80s foutheid druipt van dit nummer, en de clip deed daar niet voor onder. En omdat die clip wel zo ver door de ondergrens ging, heeft Soft Cell deze bravere versie opgenomen.

261. Lowlife - A Sullen Sky

Nog maar een broeierig nummer van een vergeten jaren '80-band

zondag 26 november 2017

[280] - [271]

280. The National - Bloodbuzz Ohio

De clip heeft iets van Bill Murray in Lost In Translation of van Hans van Mierlo in de eerste D66-spot.

279. Gang Of Four - I Found That Essence Rare

Linkse, dwarse punkmuziek uit 1979, het jaar waarin dit soort muziek zo'n beetje geboren is.

278. Peaking Lights - All The Sun That Shines

Krautrock, maar dan niet uit Duitsland of uit de jaren '70. Basloopje gaat nooit meer uit je hoofd.

277. ...And You Will Know Us By The Trail Of Death - It Was There That I Saw You [89]

Langste band + titel in de lijst? Hoe dan ook, een brok ingesnoerde energie

276. Iron & Wine - Promising Light

Schijnbaar achteloos lofi-liedje

275. Sleater-Kinney - Little Babies

Vrouwenbandje uit de jaren '90 die platen vol van dit soort stekelige liedjes heeft.

274. The Antlers - Hotel

Veel overgave in dit nummer dat niet voor niets op een van mijn favoriete platen staat. Vangt perfect het onthechtte hotelleven. Because when I check out, it won't matter how my name's spelled

273. Talk Talk - Tomorrow Started

Mooi en sierlijk nummer dat zichzelf steeds weer afpelt en opnieuw begint.

272. Japan - Kanton

Als je afhaalchinees post-punk zou maken. 

271. Songs: Ohia - Tigress

Kort nummer dat perfect naar climax toewerkt. Niets meer aan doen.




woensdag 22 november 2017

290-281

290. Tuxedomoon - No Tears

Genre: hysterische pakkende post-punk

289. Built To Spill - Carry The Zero [4]

Genre: stond in 2007 hoger

288. Fleet Foxes - Your Protecor

Genre: geruststellend wijsje dat van de bergen schalt

287. Pixies - Gouge Away

Genre: het enige nummer dat ik ken met gefluisterde refreins en geschreeuwde coupletten

286. David Bowie - Station To Station [270]

Genre: de terugkeer van de magere witte hertog

285. A Flock Of Seagulls - Space Age Love Song

Genre: muziek is belangrijk maar kapsel ook (knappe dame trouwens in de verder onnozele clip)

284. My Morning Jacket - I wIll Be There When You Die [286]

Genre: galmende melancholie

283. Pearl Jam  - Black

Genre: ja-die-moet-er-toch-wel-in-geloof-ik

282. Raduza - De Nîmes

Genre: Tjeschofranse zonnepop

281. Gas - 7. Untitled

Minimalistische ruis die zich op je hartslag ent.

dinsdag 21 november 2017

[300 - 291]

300. Bill Callahan - Jim Cain

Vredig, zomers en laconiek zijn de woorden die me bij Callahan te binnen schieten

299. The Jesus Lizard - Boilermaker

Favoriet bij het hardlopen (als het harder moet)

298. Beatles - For No One

Hoogste, enige en dus beste notering van de Beatles (blijkbaar niet te youtuben)

297. Sunset Rubdown - Silver Moons

Betoverend liedje, met wat minder van de chaos die deze band normaal toepast

296. Jackson C. Frank - Blues Run The Game

Eenvoudig maar raak liedje van man met tragische levensloop

295. Herman Düne - Walk, Don't Run

Meeslepend fröberlnummer van (blijkens wikipedia) een Frans duo

294. Carrisa's Wierd - So You Want To Be A Superhero

Niet een nummer om onder de douche te fluiten. Wel een lied dat je bij de strot grijpt

293. Can - Moonshake

Krautrock blijft intrigeren. Overtuigen doet het een stuk minder vaak. Dit wat conventionelere nummer trek ik dan weer wel.

292. Eefje De Visser - Het Is

De teksten gaan nooit ergens over. Maar misschien valt dat mij in het Nederlands meer op. Hoe dan ook, de sfeer en de muziek kloppen

291. 16 Horsepower - Scrawled In Sap

Zoveel overgave dat ik hem nog wat hoger aansla dan dat andere nummer, Black Soul Chior


zondag 12 november 2017

[310 - 301]

310. Sophia - The River Song

En dan vooral in de live-versie van De Nachten.

309. Nick Cave & The Bad Seeds - The Curse Of Millhaven

Een morbide verhaal in een liedje. Doet ie wel vaker, maar dit is de beste in zijn soort.'

308. Morrissey - Everyday Is Like Sunday

Eerste solo-succes van Morrissey, met notoit nietsige clip.

307. The Pains Of Being Pure At Heart  -Young Adult Friction

Aanstekelijk en ongecompliceerd popliedje, anders dan de bandnaam misschien doet vermoeden.

306. Outkast - Rosa Parks

Band die meer dingen gemaakt heeft dan Hey Ya en Roses.

305. Midlake - Acts Of Man

Stemmig en nostalgisch nummer, met een clip die volgens mij van een knutselaar is, maar perfect past.

304. Suede - Animal Nitrate

De androgyne glamour ligt er altijd duimendik bovenop bij Suede, maar nooit ten koste van de ingenositeit en meezingbaarheid van de liedjes

303. The Smiths - Meat Is Murder

This beautiful creature must die!

302. Soft Cell - Youth

301. Okkervil River - Black [10]

Stond in 2007/2008 nog bij de beste 10. Sindsdien wel wat plaatsen gezakt, maar nog steeds geweldig hoe de laatste keer dat getergde refrein gezongen wordt.

dinsdag 7 november 2017

[320-311]

320. Jefferson Airplane - White Rabbit

Mijn bijsluiter niettegenstaande mag dit toch ook wel classic rock genoemd worden. Maar dan perfect opgebouwd, met meezingbare uithalen

319. The Church - As You Will

Band die bekend is van het nummer Under The Milkyway. Maar als iemand trouw genoeg is om mijn weblog te lezen, mag diegene er ook wat van opsteken. Vandaar dit verstopte pareltje.

318. The Waterboys - The Whole Of The Moon [11]

Stond op mijn lijst van tien jaar geleden nog erg hoog (ja, dat is wat de accolades aangeven). Zo hoog heb ik dit nummer niet meer, maar hij kan toch ook onmogelijk ontbreken.

317. Van Morrison - Ballerina

Schoon verliefd nummertje van The Man

316. Tortoise - TNT

Wiskunde op muziek. En toch bij lange na niet onluisterbaar.

315. Slowdive - Souvlaki Space Station

Muziek die 'wuh wuh wuh wuh weh weh weh weh' doet.

314. Pavement - No Life Singed Her [220]

De opnamekwaliteit van hun debuutalbum ontstijgt niet die van De Ruud Lubbers. De liedjes ademen een soort onoverwinnelijk zomergevoel.

313. Killer Mike - Reagan

Hiphop die zo links-geëngageerd is dat het bijna pijn doet. De laatste 20 seconden omvatten een schokkende ontdekking

312. The Slow Show - Testing

Zanger met boetvaardige baritonstem, die hij op zijn meeste werk met teveel pathos omkleedt. Dit wat ingetogener lied bevalt me daarom beter.

311. Pinback Chaos Engine

Het op plaat gezette bewijs dat een refrein ook kan luiden: IE OE OH AH HOE



zondag 5 november 2017

[330-321]

330. Ride - Taste

Maandag, toen ik deze shoegazecoryfeeën eindelijk rechtsreeks in actie zag, bedacht ik me dat dit nummer een stuk hoger moest. Hoe dan ook, fijn nummer. En Ride zien we nog terug.

329. John Martyn - Solid Air

Ondanks de titel, een nummer met een laag soortelijk gewicht dat als geplieerd toiletpapier langs de oorschelp scheert.

328. Slint - Nosferatu Man

Rammelend, schurend en dreigend. Muziek die met weinig middelen en wendingen intrigeert.

327. Calexico - Crystal Frontier

Ik ben weer even terug in Tucson, Arizona of El Paso, Texas.

326. Talk Talk - Living In Another World

Deze band heeft een aparte hyperbool afgelegd op vijf albums: van doorderweekse waveband naar diffuse avantgardisten. Het derde album valt in het midden van deze gedaantweverwisseling en combineert het beste van beide werelden. Living in Another World!

325. The Postal Service - Such Great Heights

Zalvende bliepjes, maar dan in een liedje dat ik ook nog zou durven op te zetten als een oud-tante op bezoek komt.

324. The Sisters Of Mercy - This Corrosion

Tien minuten durende gothic-meezinger, die voor mij onontwarbaar is verknoopt met mijn maanden in Barcelona.

323. The Cure - A Forest

Een statement van een lied waardoor The Cure van leuk punkbandje naar de divisie der grote vernieuwers van de rockmuziek in de laatste veertig jaar stapten.

322. Revolver  - Cool Blue

Dit is dan weer zo obscuur dat ik twijfelde of het op youtube zou staan. Gelukkig wel. Dus een kleine promo voor dit langverloren shoegazenummer uit begin jaren '90. Attentie voor de laatste 2 minuten.

321. Lambchop - The Man Who Loved Beer

Lieflijk en dichterlijk. Een heel sterk liedje.




zaterdag 4 november 2017

[340-331]

340. Iggy Pop - Nightclubbing

Bijsluiter: ook van Trainspotting

339. Silver Jews - The Frontier Index

Bijsluiter: dat kakafonisch einde hoort zo

338: Modest Mouse - Teeth Like God's Shoeshine

Bijsluiter: kabel-country

337. Lush - Light From A Death Star

Bijsluiter: gelaagd en engelenachtig

336. Bedhead - The Present

Bijsluiter: langzaam lied dat haast meditatief in rondjes kabbelt.

335. Typhoon - Wind Waait

Bijsluiter: deze Nederhop kan associaties met circusmuziek oproepen

334. PJ Harvey - The River

Bijsluiter: gewoon een erg sterke pianoballad

333. Mercury Rev - Opus 40

Bijsluiter: deze band heeft veel hippe vogels-verantwoordere muziek gemaakt, maar deze vettige pathos bevalt me toch het best

332. Deutsch Amerikanische Freundschaft - Der Mussolini

Bijsluiter: kan door sommigen als totalitaristisch ervaren worden

331. Seam - Autopilot

Bijsluiter: auto-alarm op muziek

woensdag 1 november 2017

[350 - 341]

Een razendsnelle update voor ik op de trein naar Londen stap. De linkjes moet je er vandaag even bij denken, de beschrijvingen ook.

350. Bonnie 'Prince' Billy - Strange Form Of Life

349. Noir Desir - Le Vent Nous Portera [33]

348. The Fall - Hip Priest [242]

347. Pulp - Live Bed Show [24]

346. Nas - NY State Of Mind

345. Perfume - Genius Learning

344. Fauve - Infirmiere

343. Smog - All Your Women Things

342. Nine Inch Nails - Heresy

341. Noordkaap - Een Heel Klein Beetje Oorlog

[360-359]

360. Boards Of Canada - 1969

Vervormde electropop

359. Magnolia Electric Co. - In the Human World

Desolate woestijnsmartlap. Lang ben ik op zoek geweest naar deze houten CD-box. Maar CD's kopen licht vandaag de dag zelfs voor mij niet meer voor de hand

358. De Kift - Rolfie

Ik toegeven dat ik erg verbaasd was toen ik dit nummer in mijn eigen lijst aantrof. Maar er zijn op de wereld wel meer van zulke gevallen bekend. Zo is er in Engeland een keer een vis komen aanzwemmen die twee woorden sprak in zo'n vreemde taal dat de geleerden nog steeds bezig zijn om
het uit te zoeken

357. The Dream Syndicate - The Days Of Wine And Roses

Het klinkt vooral voor de jaren '80 allemaal erg houtje-touwtje, maar welk een gedrevenheid.

356. The Veils - House Of Spirits

Een albumnummer uit 2016 dat waarschijnlijk niemands eindejaarslijst heeft gehaald. Des te meer reden hem uit te lichten, want ik vond dit jankende spookhuisnummer de grote uitschieter van dit album - en van deze band.

355. Cocteau Twins - Persephone

Zo in een 'top zoveel van toffe intro's' veel hoger scoren.

354. The God Machine - Painless

Onveranderd mijn favoriete nummer van The God Machine, zonder dat ik het logisch kan of ga beredeneren.

353. Creedence Clearwater Revival - Bad Moon Rising

Vooruit dan, een mespuntje classic rock. En dan nog van een band die verder in de verste verte niet in mijn toplijsten zou voorkomen; het stoffige CCR.

352. John Cale - Paris 1919

John Cale, het andere meesterbrein van The Velvet Underground, blijkt zonder de onderkoelde Lou Reed in staat tot grootse pathos. Mooi nummer, maar het verdient de bijsluiter van een likeurbonbon: zeker niet dagelijks (of wekelijks, of maandelijks) en zeker niet meerdere achter elkaar.

351. The Monochrome Set - Eine Symphonie des Grauens

Dit nummer uit begin jaren '80 vat - zeg nu zelf - toch het hele oeuvre van de ban Franz Ferdinand samen in twee minuten? En dat in een uitstekend liedje.

dinsdag 31 oktober 2017

[370-361]

370. Mobb Deep - Shook Ones Pt. II

Genre: hoog in de afspeellijst [hiphop]

369. The Sundays - Here's Where The Story Ends

Genre: overkeken '90-hitje

368. Spacemen 3 - Losing Touch With My Mind

Genre: psychedelische rock uit de jaren '80

367. INXS - Never Tear Us Apart

Genre: schuldig plezier

366. Television Personalities - Part Time Punks

Genre: relaas over de semi-stoerheden van de punkscene. "And they never use toothpaste"

365. X-Ray Spex - Identity

Genre: vrouwelijke schreeuwpunk met saxofoon

364. The Smiths - The Boy With The Thorn In Its Side

Genre: klagerig gelalala

363. The Housemartins - Happy Hour

Genre: meer Britse vrolijkheid dan ik op de meeste dagen aankan

362. Het Zesde Metaal - Ploegsteert

Genre: ode aan een dode (de wielrenner Frank Vandenbroucke)

361. Jesus & Mary Chain - Just Like Honey

Genre: shoegaze-pioniers (met bijrol in Lost In Translation)

zondag 29 oktober 2017

[380-371]

380. Kendrick Lamar - Bitch, Don't Kill My Vibe

Gateway song naar deze artiest, die nog een paar keer vaker in de lijst staat.

379. Public Image Ldt. - Theme

Het heeft even geduurd voor ik deze incarnatie van de Sex Pistols ontdekte. Waar je die eerste band nog bedacht kan noemen, is Public Image Ldt. volstrekt compromisloos.

378. Fire On Fire - Heavy D

Folk-bandje dat ik een jaar of zeven terug ontdekte, vanwege een puik album. Moest bij het opstellen van de lijst wel even denken welk nummer van hen er nu echt bovenuit stak.

377. Arcade Fire - The Sprawl (Mountains Beyond Mountains)

Sometimes I wonder if the world's so small/
That we can never get away from the sprawl

376. Tears For Fears - Pale Shelter 

Band die een hoop slappe meuk heeft gemaakt, maar hun eerste album was strak - op het klinische af. Dit nummer beklijft het meest.

375. And Also The Trees - The Fruit Room

Band die bescheiden succesen had in met name de jaren '80 en jaren '00. Edoch hun enige notering in deze lijst is van 1991.

374. Motorpsycho - Sinful, Wind-Borne

Ouder nummer van de Noorse Sonic Youth, een band die ook in Nederland een behoorlijke aanhang schijnt te hebben.

373. The The - Uncertain Smile

De band met eeuwig moeilijk te catalogiseren bandnaam; het inbegrijpen van dit nummer komt natuurlijk eerst en vooral door het fantastische piano-outro.

372. Afghan Whigs - Debonair

Ik heb meerdere albums van deze club, die ik nooit meer opzet. Een los nummer af en toe moet kunnen. Dit gedreven nummer is de eerste die me dan te binnen schiet (nb, verrassend dat de clip een kerstthema heeft ontdek ik ineens)

371. Life Without Buildings - The Leanover


zaterdag 28 oktober 2017

[390 tot 381] Dust music. Albanese homobars. Punkopera's

390. Inspiral Carpets - Two Worlds Collide

Van hun CD met mooie goudvishoes. Op hun andere CD staat hun bekendste nummer en bescheiden hitje This Is How It Feels (to be lonely), dat op Engelse voetbaltribunes algauw tot This is How It Feels (To Be City/Celtic etc.) werd omgekat.

389. Phosphorescent Song For Zula

Uit de tijd van youtube-videoclips in HD. Vrij recent dus.

388. Beach House - The Hours

Band die wat mij betreft altijd een beetje plastisch en afstandelijk klinkt. Bij het ene nummer werkt dat, bij het andere niet. Hier dus wel.

387. Schoolly D. - P.S.K. 'What Does It Mean?'

Ik had verdwaalde hiphopnummers beloofd. Welnu, hier is er één. Uit 1986 nog wel, toen de meeste zwarte muziek romantisch en braaf was, of stuitende discomeuk. Doe mij dan maar dit stevige nummer, in de Netflix-documentaire 'The Evolution Of Hiphop' treffend omschreven als 'dust music'.

386. The Stooges - I Wanna Be Your Dog

In 2011 woonde ik een paar maanden in Tirana. Nog verdwaald en ontheemd, liep ik in de eerste week dat ik er was met een paar Italiaanse toeristen en een Amerikaan die ik kende uit het hostel een Albanese homobar binnen. Dit nummer werd die avond een aantal keer gedraaid. En ik kan me zomaar voorstellen dat de rauwe emancipatiedrift die in de jaren '60 The Stooges dreef, in de jaren '10 op de jonge democratie Albanië van toepassing was.

385. Matt Elliott - What The Fuck Am I Doing On This Battlefield?

De band Coil heeft een nummer 'the first five minutes after death'. Die zouden ook zomaar zo kunnen klinken.

384. Shearwater - Rook

Roerbakmix van Talk Talk en Van Morrison.

383. Sad Lovers & Giants - Colourful Dream

New wave zoals new hoort te klinken. Had op een goede dag ook zomaar een hitje kunnen zijn. Dat werd het niet, zodat het nu 35 jaar later is voorbehouden aan een select gezelschap snobs, completisten en ouden van dagen.

382. Zounds - Did He Jump?

In de jaren '70 had je stuitend pretentieuze progressieve muziek, met als culminatie het genre rock-opera. Verkleed als ooievaar op één been dwarsfluit spelen, dat soort werk. Daarna kwam gelukkig de punk, en ik denk dat dit zo'n beetje het enige voorbeeld is van zoiets als een 'punkopera'. En dat bevalt al een stuk beter.

381. 16 Horsepower - Black Soul Chior

Ik ken geen ander banjonummer met deze drive en bezieling.



vrijdag 27 oktober 2017

[top 400 tot 391] Schilderijen op muziek, Zuid-Duitse exoten en Engelse dominantie

Een jaar of tien geleden maakte ik een lijst van de 400 beste liedjes ooit. Ik wilde eens een nieuwe lijst maken, maar steeds kwamen er dingen tussen. Zoals nuttige dingen.

Nu heb ik op een avond - en nog een avond - toch de kat de bel aangebonden, en een herziene en actuele lijst samengesteld, die ik de komende weken op deze blog publiceer. Tien liedjes per dag, is de bedoeling. Eens kijken.

Maar wie van lijstjes houdt, houdt ook van statitstieken, dus deel ik eerst het gegeven dat de meeste liedjes uit de jaren '90 zullen komen, gevolgd door de jaren '00 en de jaren '80. De prevalente genres zijn new-wave, shoegaze, post-punk, (indie)-rock, electronische muziek en zosoms een verdwaald hiphopnummer. 

Classic rock en progressieve muziek - wat dat ook is - weer ik hoegenaamd. Jazz, klassiek en andere soosmuziek zul je evenmin terugvinden.

Ok, dat is de aanloop. Dan de eerste tien:


Guided By Voices maakt liedjes zoals Herman Brood schilderijen maakte. De uitvoerder is beschonken, het eindproduct schetsmatig doch vormvast. Voordeel is dat op een album wel 30 van dit soort anderhalf-minuut-liedjes passen. En als er dan één zoals deze tussen zit, is hij voor mij geslaagd


Zoals bovenvermeld zijn de jaren '80 goed vertegenwoordigd in mijn lijst, maar dit nummer is binnen dat decennium wel een verstekeling. Kaal, indringend en akoestisch tref je toch eerder aan in de jaren '70 (Neil Young) of '90 (Mark Kozelek). Eigenlijk was deze band in de jaren '80 vernieuwend en oubollig tegelijk. 


Maximo Park, Franz Ferdinand, The Killers, Kaiser Chiefs, de godvergeten Spinto Band. In de tijd van Myspace was het allemaal hip. En zoals Myspace nog ergens bestaat, bestaan deze bandjes vast ook nog. Misschien is Arctic Monkeys, destijds zeker niet mijn favoriet, nog het meest van blijvende aard gebleken. 


Ik weet niet of ik het ga volhouden over ieder nummer wat te schrijven. Over deze heb ik bijvoorbeeld niets te zeggen. Behalve dat hij me vanaf luisterbeurt 1 beviel. 


Een nummer dat wel heel erg R.E.M. is. Alleen staat  R.E.M. niet in deze lijst, en de Trashcan Sinatras wel. Doen ze toch iets goed.


Over de Zuid-Duitse exoot Klaus Nomi schreef ik lang geleden al eens wat op deze blog. Dit is zijn knapste nummer. Als een en ander je intrigeert, zoek dan vooral ook de live-versie op. 


Misschien wel de beste singer-songwriter uit haar tijd. Zeg ik zonder enige autoriteit over singer-songwriters uit haar tijd.


Een cover van Tim Buckley, gezongen door Elizabeth Fraser (ja, die van de Cocteau Twins (ja, dat is een band)). Niet een nummer dat een feestje op gang helpt, wel bloedmooi.


Per ongeluk, zo ontdekte ik al, staat er veel van de soundtrack van de film Trainspotting in de lijst. Maar dat zal samenhangen met het feit dat de jaren '90 het best in deze lijst vertegenwoordigd zijn. En dit is gewoon een anthem.


Wat mij als samensteller dezer lijst verweten kan worden, is dat Engels de dominante taal is. En dat de VS en het perfide Albion zwaar oververtegenwoordigd zijn. Kan een Québécois tegenwicht bieden? Nauwelijks, want dit is Leonard Cohens enige nummer dat (deels) Frans is. Wel komen zowel Cohen als de Franse taal nog terug verderop in de lijst.




zondag 22 oktober 2017

Over Catalonië / Sommer tegenlezen

Al langer wil ik een stukje aan Catalonië wijden. De laatste column van Martin Sommer biedt daar een aanleiding toe, omdat het veel van het terugkerende geneuzel bevat waar ik me in deze discussie aan erger. Maar allereerst zal ik kort mijn eigen kijk op de kwestie geven:

-Ik ben voorstander van het recht op zelfbeschikking, wanneer deze roep onder een meerderheid van een territoriaal gebied bestaat.
-Schotland vind ik een voorbeeld en een sjabloon. Een politieke wens, leidde tot een politiek gesprek en uiteindelijk tot een vreedzaam en ordelijk referendum.
-Catalonie heeft zich ontwikkeld tot een rampscenario. Ook hier was een sterke politieke wens (85% van de Catalanen wil een referendum), maar de dialoog is door Madrileense koppigheid nooit gestart. De middelen die Madrid sinds de dag van het referendum inzet zijn onbeheerst en wraakzuchtig.
-Een dialoog kan nog steeds en is wat mij betreft de enige oplossing. De Catalaanse president en Spaanse premier moeten in gesprek over de voorwaarden waaronder een eerlijk referendum kan plaatsvinden.

Dan het stuk van Sommer. Dat begint zo:

Een week nadat het referendum in het regeerakkoord dood was verklaard, trachtte Johan Remkes het woensdag weer wakker te kussen. (...) Laat ik nou juist net als het nieuwe kabinet van mijn referendumgeloof zijn gevallen, en dat komt niet doordat onze vertegenwoordigende democratie ineens zoveel meer hoeraatjes verdient.

Nog dit jaar schreef Sommer in zijn column ‘hoe ik voorstander van referenda werd’ hoe “de wurgende consensus” over zaken als klimaatverandering alleen door een referendum kan worden doorbroken. Wat was er voor nodig om zo prompt te keren?

Mijn argument heet Catalonië, en de volksraadpleging over onafhankelijkheid daar. Kortweg: met een zeer dunne meerderheid wordt een verstrekkend besluit genomen, met onoverzienbare gevolgen. Het referendum klopt tegenstellingen op, terwijl democratie weliswaar strijd hoort te zijn, maar daarna ook weer vrede sluiten. Als het gevolg van de volksstemming is dat je moet vrezen voor burgeroorlog, gaat er iets mis.

U had het al door: het antwoord is Catalonië. Maar blijkbaar heeft de heer Sommer in een parallele werkelijkheid geleefd, want ik kan me geen referendum herinneren waar een dunne meerderheid een verstrekkend besluit nam. Ik kan me alleen een referendum herinneren waar een minderheid (namelijk, Catalaanse stemmers die hun weg naar het stemhokje niet geblokkeerd zagen door Spaanse ordetroepen), een niet mis te verstaan signaal gaven (90% stemde voor), waar geen besluit uit kon en mocht volgen. De spanningen zijn dan ook niet het gevolg van het middel referendum, maar het gevolg van onwil en koppigheid aan - toegegeven - beide kanten.
Deze week stond er een foto in de krant van een massa-demonstratie. Betogers hielden borden boven hun hoofd waarop 'freedom' en 'help ons' was gedrukt. Pathetisch. (...) Dit is geen vrijheidsstrijd maar tribalisme, de overtreffende trap van nationalisme.

Het tribalisme zit wat mij betreft in de onbesuisde reactie van Spanje. Het neerslaan van 800 vreedzame stemmers op 1 oktober, het intimideren en arresteren van politici en het intrekken van de bevoegdheden van een democratische verkozen regering. Dit is ongekend binnen de EU en toont, ironisch genoeg, precies de tirannie van de kleine meerderheid waar tegenstanders van referenda  - zoals sinds nu blijkbaar ook Sommer - zo graag op wijzen.
Over onderdrukking gesproken: Volkskrant-correspondent Maartje Bakker schreef dat de helft van de inwoners van Catalonië - óók Catalanen - Spaanstalig is. Op scholen wordt enkel Catalaans gesproken en er moest een rechter aan te pas komen om onderwijs in het Spaans te krijgen.

Sommer wekt hier de indruk dat de helft van de Catalanen geen Catalaans spreekt. Feit is dat veel mensen er tweetalig zijn, maar Catalaans is toch echt de taal van de Catalanen. Een taal die jarenlang onder Franco niet in het openbaar gesproken mocht worden. En dit is hoe een taal sterft: door hem op steeds meer terreinen in te wisselen voor een andere taal: het onderwijs, de politiek, de rechtspraak. Zodat de taal enkel in stand blijft als folklore, zonder plek in het openbare leven. Catalanen, vanuit hun achtergrond, begrijpen dat en beschermen hun taal. Nederland, dat niet kan wachten om elke universitaire studie in het Engels aan te bieden, kan daar wat van leren.   

Verrassend genoeg passen de opgewonden Catalanen in het straatje van zowel de voor- als de tegenstanders van de Europese Unie. NRC-columnist Caroline de Gruyter, geharnast pleitbezorger van de ever closer union, sloot haar boek Het vervloekte paradijs (2016) af met een lofzang op de regio's. (...) Onze eigen columnist annex doorgewinterd EU-scepticus Derk Jan Eppink is De Gruyters ideologische spiegelbeeld. Maar ook hij eet het liefst Catalaanse pap uit een Catalaanse nap.

Daar heeft Sommer gelijk, en dit punt is onderbelicht geweest: de roep voor secessie komt voor een belangrijk deel van links. In België zijn het de Groenen geweest die het Vlaamse nationale bewustzijn hebben verwoord. De Schotse nationalistische partij is links van het midden te plaatsen en strijdt met labour om de zetels. En ook Catalonië is een linkse regio. In Nederland is dit linkse regionalisme een stuk minder ontwikkeld.

In de haast op weg naar het grenzenloze Europa heeft de EU ruim baan gegeven aan antinationale sentimenten. In het Comité voor de Regio's zitten de Bretonnen, de Basken en de Vlamingen te broeien. Sinds lang hebben ze in hun strijd tegen de gehate nationale staat hun hoop gevestigd op Brussel.

En ook hier klopt zowaar het onderliggende punt, Europa heeft veel betekend voor de emancipatie van regio’s. Al zou ik de omschrijving dat dat noodzakelijk voortkomt uit ‘haat voor de natiestaat’ willen omschrijven als... pathetisch.

Ze zijn teleurgesteld nu Timmermans, schoorvoetend, inderdaad heeft gezegd dat de Catalanen moeten buigen voor de Spaanse Grondwet. Niet met een bevlogen speech over Europese waarden, maar voorgelezen van een papiertje. Ineens moest Brussel hom of kuit geven, en nu blijkt dat de Europese Unie een statenbond is. De lidstaten gaan voor. Een regionale afscheuring na de Brexit zou meer dan een bedreiging van de EU zijn. Het zou een crisis zijn in het hele Europese statensysteem.

Tja, dit snap ik eerlijk gezegd ook niet van de EU. Juncker is bang voor een Europa van 95 landen, en gebruikt dat als argument om een Catalaanse afscheiding tegen te houden. Maar het feit dat veel mensen zich niet meer - of niet uitsluitend - herkennen in hun natiestaat, kan juist vanuit Europa beantwoord worden. Hier zit ik echt op de lijn de Gruyter: juist onder de paraplu van de EU kan de roep om lokale autonomie vorm krijgen. Verenigd in verscheidenheid. En zoals ik eerder betoogde: de EU is niet democratischer als hij efficiënter is.

Dit is wat regionale identiteitspolitiek, links dan wel rechts, aanricht. Wie er niet bij hoort, mag niet meedoen. Die ogenschijnlijk onschuldige regio's zijn juist erger dan natiestaten. Die laatste hebben buitengrenzen, maar dankzij die grenzen kan elke burger aanspraak maken op WW of staatspensioen.

Eén minuut googlen en Sommer wist dat ww en pensioen in Catalonië op regionaal niveau worden geregeld. Als die bevoegdheden dit weekeinde al niet zijn afgepakt.

Regio's zijn veel eenkenniger dan naties. Precies dat bewijst het Catalaanse referendum, opkomst 43 procent, inzet onafhankelijkheid. Voorlopig maar naar het schuurtje met die kroonjuwelen.

Als Sommer schrijft over verschillen tussen naties, vervalt hij in clichés over wijn en te laat op afspraken komen. Waarom hij dan regio’s eenkennig noemt is me volledig onduidelijk. En die lage opkomst? Kan die er niet mee te maken hebben dat mensen die wilden stemmen zijn neergeknuppeld?