Een jaar of tien geleden maakte ik een lijst van de 400 beste liedjes ooit. Ik wilde eens een nieuwe lijst maken, maar steeds kwamen er dingen tussen. Zoals nuttige dingen.
Nu heb ik op een avond - en nog een avond - toch de kat de bel aangebonden, en een herziene en actuele lijst samengesteld, die ik de komende weken op deze blog publiceer. Tien liedjes per dag, is de bedoeling. Eens kijken.
Maar wie van lijstjes houdt, houdt ook van statitstieken, dus deel ik eerst het gegeven dat de meeste liedjes uit de jaren '90 zullen komen, gevolgd door de jaren '00 en de jaren '80. De prevalente genres zijn new-wave, shoegaze, post-punk, (indie)-rock, electronische muziek en zosoms een verdwaald hiphopnummer.
Classic rock en progressieve muziek - wat dat ook is - weer ik hoegenaamd. Jazz, klassiek en andere soosmuziek zul je evenmin terugvinden.
Ok, dat is de aanloop. Dan de eerste tien:
Guided By Voices maakt liedjes zoals Herman Brood schilderijen maakte. De uitvoerder is beschonken, het eindproduct schetsmatig doch vormvast. Voordeel is dat op een album wel 30 van dit soort anderhalf-minuut-liedjes passen. En als er dan één zoals deze tussen zit, is hij voor mij geslaagd
Zoals bovenvermeld zijn de jaren '80 goed vertegenwoordigd in mijn lijst, maar dit nummer is binnen dat decennium wel een verstekeling. Kaal, indringend en akoestisch tref je toch eerder aan in de jaren '70 (Neil Young) of '90 (Mark Kozelek). Eigenlijk was deze band in de jaren '80 vernieuwend en oubollig tegelijk.
Maximo Park, Franz Ferdinand, The Killers, Kaiser Chiefs, de godvergeten Spinto Band. In de tijd van Myspace was het allemaal hip. En zoals Myspace nog ergens bestaat, bestaan deze bandjes vast ook nog. Misschien is Arctic Monkeys, destijds zeker niet mijn favoriet, nog het meest van blijvende aard gebleken.
Ik weet niet of ik het ga volhouden over ieder nummer wat te schrijven. Over deze heb ik bijvoorbeeld niets te zeggen. Behalve dat hij me vanaf luisterbeurt 1 beviel.
Een nummer dat wel heel erg R.E.M. is. Alleen staat R.E.M. niet in deze lijst, en de Trashcan Sinatras wel. Doen ze toch iets goed.
Over de Zuid-Duitse exoot Klaus Nomi schreef ik lang geleden al eens wat op deze blog. Dit is zijn knapste nummer. Als een en ander je intrigeert, zoek dan vooral ook de live-versie op.
Misschien wel de beste singer-songwriter uit haar tijd. Zeg ik zonder enige autoriteit over singer-songwriters uit haar tijd.
Een cover van Tim Buckley, gezongen door Elizabeth Fraser (ja, die van de Cocteau Twins (ja, dat is een band)). Niet een nummer dat een feestje op gang helpt, wel bloedmooi.
Per ongeluk, zo ontdekte ik al, staat er veel van de soundtrack van de film Trainspotting in de lijst. Maar dat zal samenhangen met het feit dat de jaren '90 het best in deze lijst vertegenwoordigd zijn. En dit is gewoon een anthem.
Wat mij als samensteller dezer lijst verweten kan worden, is dat Engels de dominante taal is. En dat de VS en het perfide Albion zwaar oververtegenwoordigd zijn. Kan een Québécois tegenwicht bieden? Nauwelijks, want dit is Leonard Cohens enige nummer dat (deels) Frans is. Wel komen zowel Cohen als de Franse taal nog terug verderop in de lijst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten