Sibelius. Één team, één taak.

Voor wie ze nog niet had gezien; wat foto's van het feest van kok Stefan, de zatte geheelonthouder. Damn, die laaste foto..

Luchtige drenkeling

Dus blijkbaar zijn we neergestort,
Het vliegtuig is gezonken,
En ik ben nu een drenkeling,
En straks ben ik verdronken.

Er is geen uitweg en het water,
Staat tot aan mijn kruin,
Ik zie de mensen spartelen,
Tussen paniek en puin.

We zitten met zijn allen vast,
Een jongen klampt me aan,
Hij lult wat over voetbal,
Maar ik kan hem niet verstaan.

Een man wenkt naar de stewardess,
Die zwemt hem straal voorbij,
En hij zegt woest “Ik vlieg nóóit meer,
met jullie maatschappij!”.

We zullen zo wel sterven,
Althans, die kans is groot,
Maar ik ontsnap daarmee dan wel,
Aan elke andere dood.

Dus kanker, jicht en haaruitval,
Ze blijven me bespaard,
Hetgeen toch mijn gemoedstoestand,
Wel enigszins bedaart.

Dus heb ik nog wat adem,
Voor een situatieschets,
En ik filosofeer over
gezonken jumbo-jets.

Ik denk al aan de krant morgen,
Mijn buurvrouw die het leest,
“Die laatste vijf minuten,
moeten erg zijn geweest.”

Maar niets van dat,
Ik merk zelfs dat ik me amuseer,
En als iemand het vragen zou,
Deed ik het morgen weer.

Bizarre opnames

Aardige site om wat door te bladeren: spuuglelijke hoezen van platen van langvergeten Amerikaanse artiesten, te www.bizarrerecords.com. Damn, er zitten erge tussen.

Wetenschappelijk essay

Weer donderdag. Een niet te plaatsen drift zorgt ervoor dat ik alleen op donderdag het opbreng weblogs te schrijven. Volgens Microsoft Word is het “weblogen”. Enfin, donderdag lijkt gewoon een dag waarop er iets te mélden valt. Ik mag donderdagen dan ook wel, al is het in dit specifieke geval een donderdag waarop ik me zou moeten voorbereiden op aankomende tentamens en wetenschappelijke essays.

Ik zou graag een wetenschappelijk essay schrijven over donderdagen. Ik zou aan willen tonen dat het komt door de sterren. Ik zou alle donderdaghoroscopen van de Spits en Metro naast elkaar leggen, en dat zal me waarschijnlijk veel tijd kosten, niks opleveren, een ervaring rijker maken, een illusie armer, enzovoort. Jammer. Ik geloof graag in een soort gedetermineerde regelmaat.

Wetenschappelijke essays op het vakgebied politicologie gaan echter niet vaak over donderdagen. Ze gaan eerder over institutionele machines of over de actualiteit. Een essay proberen te schrijven over instituties is vergelijkbaar met naar een grote neger toelopen en hem een slingerende stomp voor zijn kinnebak geven: van de ene kant is het dapper, maar van de andere kant levert het per saldo weinig goeds op. Instituties zijn te log, te ongrijpbaar. Ik zal dus maar een essay gaan schrijven over een actueel onderwerp.

Wat speelt er op dit moment? Ik zou het niet weten. Allerlei conflicten deinen wat voort, maar niks is echt karakteristiek voor dit jaar, deze maand, deze fase van de mensheid. Even fok.nl bekijken? Nee, laat maar. Met berichten als “Man met Arabisch uiterlijk vult donorcodicil niet in [1132 reacties]”, “Blinde Chinees hield 12 jaar lang gnoe in een aquarium [566 reacties]” en “Oud-minister Vredeling overleden [2 reacties]”, kan ik weinig aanvangen. Nu.nl dan maar? Een bericht over de Quote 500. Een tamelijk oninteressante lijst in een tamelijk oninteressant tijdschrift. Dat weerhoudt de media er niet van er avondvullende programma’s over te maken, waarin rijke mannetjes in paniek beweren dat ze geen rijke mannetjes zijn, en dat de Quote te speculatief is, en dat hun privacy bruut geschonden is. De lijst zou pas speculatief zijn en de privacy schenden als ze die rijke mannetjes op penislengte zouden sorteren, maar het gaat in deze slechtst om geld. Slijk. Ik zou als crimineel pas op het idee komen zo’n goede man iets aan te doen wanneer ik zijn bange kop op de tv zou zien. En als zo’n zelfde grijsaard in pak dan nog een rechtszaak tegen de Quote aanspant, zou ik zijn kinderen nog dezelfde avond op mijn achterbank zetten. Al die gratis publiciteit voor dat Kelderblad. Hoewel ik de crimineel dat dan ook weer in de hand zou werken. Eigenlijk zou ik de kinderen moeten ontvoeren van de rijkste persoon die nét niet in de lijst staat.

Maar al met al heb ik nog steeds geen passend actueel onderwerp voor mijn wetenschappelijk essay. Ik vind mezelf heel goed in het schrijven van wetenschappelijke essays, maar zonder onderwerp zal zelfs een briljant wetenschapper als ik niet het hoofd boven het maaiveld steken. Het zou me dan ook gelegen komen als er zich zeer binnenkort een fijne maatschappelijk relevante ramp voordoet. Of een ontvoering, of zo. Bvd.