Barcelona, 28-08 (Het middag- en avondleven)

Zuinigheid met vlijt bouwt huizen als kastelen. Maar dan zit je in Barcelona, met allerlei coole boek- en CD-winkels en dan denk je: het kan wel zo zijn, maar dan moet je niet allerlei CD's die ik al jaren zoek voor 5/6 euro neerleggen. Vanmiddag ben ik, nadat ik mijn vader en oom had uitgezwaaid, naar de vermaarde CD-winkeltjes aan de Carrer Dels Tallers gegaan, en ik ga mezelf erop toezien dat ik daar verder niet teveel tijd en geld ga verspillen. Spanjaarden houden trouwens belachelijk veel van Depeche Mode. Je hebt in CD-winkels kasten met ‘rock’, ‘metal’, ‘electro’ en ‘Depeche Mode’. En hún CD´s zijn dan weer niet goedkoop.

Verder zoek ik nog Engelse vertalingen van enkele Catalaanse literatuurklassiekers, en dan heb ik de regel waarmee ik mijn log begon schromelijk overtreden. Niet dat ik zo'n grote verbrasser ben, maar als er iets in de winkel ligt waarvan ik weet dat ik het vroeg of laat tóch zal kopen, beschouw ik dat als vaste lasten. Daarbij: vlijt, wat nu weer vlijt? Als Nietzsche ergens een hekel aan had was het vlijt, en die had er vast heel wat beter over nagedacht dan jullie allemaal bij elkaar.

Ik dacht, ik begin maar ergens met typen, want ik had beloofd dat ik een log bij zou houden over mijn zesmaandse verblijf in Barcelona. Op dit moment is het allemaal wel dikke mik, ik zit hier in een hotelkamer met internet, een flatscreen en een koelkast, en het aankomende weekend ben ik vrij.

Ik heb sinds ik hier dinsdag ben aangekomen wel iedere dag een ‘domper van de dag gehad’. De domper van vandaag was dat ik erachter kwam dat er geen metro’s rijden na twaalven. Als ik uitga op het Ramblas zal ik als ik de sokken erin zet een 35-45 minuten(4 km.) naar mijn kamer moeten lopen. Het is in ieder geval een goed medicijn tegen katers.

Mijn kamer ligt trouwens niet eens enorm ongunstig, het ligt dicht bij zee, en het metrostation is nog geen minuut lopen. Overdag ben ik zo op het Plaza Catalunya en snel op de uni. Voor wie geen driehaa leest: u kunt googlemappen op Carrer de Pujades.

Ik hoor overal dat studeren in het buitenland hoofdzakelijk een sociale aangelegenheid is, maar in de eerste dagen is die draaimolen nog niet in werking. Ik ben nu nog gewoon een vreemdeling onder velen. En het nachtleven kan ik ook niet in; is mijn toekomstige kamer nog enigszins te lopen, mijn hotel is minstens twee uur lopen – en tel daarbij op dat ik de weg niet ken.

Niet erg, het avondleven is ook leuk. Ik heb een Georgische muzieklerares ontmoet, en ben een uur lang in discussie geweest met een werkelijk moddervette neo-con uit Illinois. Ik ga morgen maar wat verplichte rondjes doen, want ik moet wel kunnen meepraten over de Sagrada Familia en het Güell-park, en Camp Nou is ook nog onontgonnen terrein. Maandag start mijn taalcursus en dinsdag verhuis ik. De volgende log volgt.

"ik sprak eens met Fish, zanger - nou ja, zingende clown - van de volkomen terecht vergeten groep Marillion, die zelfs op hun beste momenten een doorslagje van Genesis waren. Fish sprak na twintig seconden al de onsterfelijke volzin: "Jim, als je mijn teksten nog eens nauwgezet analyseert, zul je merken dat..". "Mijn teksten": gewauwel over elfen en draken! En nauwgezet analyseren! En nog eens, alsof ik dat infantiele new-age-gezwets nog eens zou doornemen. Pretentieuze drol! En waar is hij nu? Onder vrienden hebben we dat zinnetje jaren gebruikt: "Bono, als jij mijn teksten nauwgezet analyseert..".

Jim Kerr (Simple Minds)