Omdat het alweer een jaartje terug is..
15. Afghan Whigs - Black Love
LOOOOOOOOOVEEEEEE LOOOOOOOOVEEEEEE OH YEAAAAAH ONE TWO THREE FOUR BABIIIIIIIH!
14. The Fall - Hex Enduction Hour
Hoe vaak je hem ook luistert, Mark E. Smith kan niet zingen. Maar wat een heerlijk dwars tegendraads album isse-dit.
13. David Bowie - Ziggy Stardust
Oja, een sterreman. Is er leven op maaaars? Ah, daar zullen we majoor Tom hebben. Whatever, wereldplaat.
12. Strangelove - Love And Other Demons
Strangelove maakte hele goede liedjes
11. Madrugada - The Nightly Disease
Langzame, onderhuidse, broeiende muziek.
10. Sunset Rubdown - Random Spirit Lover
Zeer drukke muziek waar je in de eerste instantie met de beste wil van de wereld geen touw aan vast kan knopen. Ik stuurde hiervan een nummer naar Paul en ik kreeg één woord terug als reactie: chaos. Maar bij herbeluistering maakt het gevoel van chaos plaats voor het gevoel dat je door een professionele coureur achterop een motor met volle snelheid door een bocht wordt geslingerd: je weet dat je je begeeft op het randje van wat 'goed' is, en daarom is het supergoed.
09. Swans - The Great Annihilator
Donkere, jagende muziek met lethargische vocalen. Soms slepend, soms opzwepend, maar overal spannend. Klasse-CD.
08. Ride - Nowhere
The Smiths meets takkeherrie. Shoegaze met een zalvende zanger. Het werkt, kennelijk. Het nummer Vapour Trail benadert de perfectie.
07. Suede - Dog Man Star
Ai, nu komen de erg goede CD's. Nooit gedacht dat een band met zulke megadecadente lyrics met muziek die aan alle kanten galmt me zo kan grijpen. Maar Suede heeft gewoon de X-factor. Een band met uitstraling en gevoel voor het in elkaar zetten van een goed liedje. Vooral mooi voor koude winternachten.
06. Modest Mouse - Good News For People Who Love Bad News
Hey Erik, jij als Modest Mouse-adept hoort toch een of andere Bulgaarse misdruk van hun eerste single het beste Modest Mouse-album te vinden? Waarom dit commerciele wangedrocht? Nou: vanwege The View, Bukowski, The World At Large en Ocean Breathes Salty, bijvoorbeeld.
05. Slowdive - Souvlaki
Emotionele CD. Als echte man ga je natuurlijk niet toegeven dat je kan janken om muziek, dus zeg ik dat ook maar niet van het bloedstollende Here She Comes. Voor de rest is alles zo heerlijk omfloerst op deze CD. Het is zo'n rustige muziek, maar toch weet je dat er zoveel interessants in gebeurt. Zachte muziek om keihard af te spelen.
04. The Cure - Faith
Een album dat alle vocht uit je lichaam slurpt. IJzig, kil en bovenal gewoon ontzettend goed. Op Doubt na staat er geen enkel nummer op dat geen vijf sterren verdient en daarom is dit het beste album van deze Godenband.
03. Pulp - Different Class
Halverwege de jaren '90 was de koude oorlog afgelopen en de heersende opinie was dat we aan het einde van de geschiedenis zaten - de democratie had gezegevied. Het hippietijperk was voorbij, iedereen leefde in deze superieure bestuursvorm en niemand hoefde meer te vechten voor zijn idealen.
Het Groot-Brittannië van die tijd was er één van gelijkgestemden, ofwel: van grijze muizen. Het über-Britse Pulp, met hun enigszins goedkoop aandoende arrangementen, wist de feeling van deze tijd subliem in een album te vatten. Op het eerste gehoor is dit album één groot feest, maar ergens onder de goede melodieën en de breed uitgewaaierde synthesizers ligt een serieus statement... een wanhoopsschreeuw, een verwoede poging om te ontsnappen aan de massa. Daarbij zijn de lyrics van Pulp vrijwel onbenaderbaar.
02. The Smiths - Meat Is Murder
Waar gaan die hele Smiths nu over? Waarom zou je luisteren naar een oude mopperpaus met een kinnebak zonder weerga? Ik weet het niet, het grijpt me gewoon. The Smiths vond ik al vanaf het eerste nummer dat ik van ze hoorde geweldige muziek maken, en het is een van de enige bands die ik al jaren achter elkaar onverminderd luister. Morrissey's humor, zijn stem, de geweldige jingle-jangle gitaren van Marr, iedereen mag het een topzware zeurband noemen maar dan zet ik The Headmaster Ritual, How Soon Is Now of Barbarism Begins At Home nog eens op.
01. Built To Spill - Perfect From Now On
Is Built To Spill de beste band ooit? Er valt wat tegenin te brengen. De bandnaam klinkt gay, de liedjes zijn lastig te doorgronden en de zanger heeft een buik en een baard en een kale kop met lang haar aan de zijkanten. Maar dit album suist en giert, en de plooien willen alle kanten opspringen wat een onderhuidse onrust veroorzaakt die maar zelden in de muziekgeschiedenis vertoond is. Er zijn zoveel goede muzikale ideeen in deze CD verwerkt en daarom broeit en groeit en gloeit en bloeit en boeit het haast iedere seconde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten