Omdat er mensen schijnen te zijn die wel mijn log lezen, maar niet mijn journals op last:
Acharme ik, ach God zie deze ziel lijden. Waarom wil nou iedereen met me over de nieuwe Radiohead praten? Ik wil helemaal niet mijn mening geven over Radiohead. En het frappante: niemand geeft ooit een zak om welke mening dan ook van mij, maar als het op Radiohead aankomt weet men me ineens te vinden.
Radiohead. Hun verhaal is simpel. Vroeger maakten ze intelligente liedjes over leven, liefde en andere grote dingen. Sommige nummers waren tof, andere wat minder tof, maar het was best een best een band die genoemd mocht worden in het rijtje 'overbevissing', 'klarinet', 'wokpan' en 'Vladimir Poetin'. Of in welk rijtje dan ook.
Daarna maakten ze een soort onnavolgbare electropop, dat met Thom Yorke's stem erbij veel wegheeft van een huilende Bassie met een koffiezetapparaat op de achtergrond. Moet gezegd: Idioteque is wel tof.
Nu hebben ze een nieuw album uit mét een lelijke hoes én meer electro en het laat me koud. Tsjakka.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten