Weet je wat ik eens ga doen? Ik ga eens een vijftal obscure jaren '80-nummers onder de aandacht brengen. Goede wijn behoeft geen krans, zou je zeggen, maar in de wereld der post-punk ligt dat wat genuanceerder.
Virgin Prunes - Caucasian Walk
Trappe ik af met één van de meest opzwepende en gestoorde nummers die ik ken. Gedragen door een compleet overstuur gitaartje, en gefulmineerd met een duivelse urgentie. Het refrein is het vetst:
Like a cwwwrazy singer in a band that's lost the words (x4)
Met de tweede zanger daar haaks op:
CAUCASIAN WALK! CAUCASIAN WALK
Misschien voor sommigen over de irritatiegrens, maar ik kan hem niet zonder brede grijns luisteren.
Violent Femmes - Add It Up
Heel sympathiek bandje, met achteloze instrumentatie en erg directe teksten. Op het kinderachtige af haast, maar de manier waarop het nummer naar het einde toe in elkaar valt is toch wel onweerstaanbaar.
Sad Lovers And Giants - Colourless Dream
Héél héél eighties. En heel obscuur. Voor minder doen we het niet vandaag.
Soft Cell - Sex Dwarf
Nee, Sex Dwarf van Soft Cell komt vast niet voor in de boeken van de wave-goeroes. Maar het is óók jaren '80, een stiekem cool in al zijn gayheid. De oorspronkelijke clip is trouwens ziek en bah (en heb ik niet met fatsoenlijke geluidskwaliteit kunnen vinden).
Scars - Obsessions
Ik had al eens een lans gebroken voor een ander lied van deze Schotse groep met maar één album. Check in ieder geval vanaf 3:28, als het nummer nota bene al afgelopen lijkt. Ik kan geen drie nummers aanwijzen met zo ene climax, en dan niet op de standaard-we-worden-steeds-gruiziger-manier, maar juist heel helder en funky, en dan toch weer hysterisch en gestoord - nou ja, in ieder geval tóf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten