Stukje tekst

Ik schrijf wel eens een stukje tekst dat ik niet eens opsla. Dit zou er zomaar weer één kunnen worden. Soms vraag ik me af of ik wel blouses met krijtstreepmotief moet dragen, maar er zijn ook dagen waarop ik me dat niet afvraag, en op die dagen komt het wel eens voor dat ik ze draag.

Vanmorgen werd ik om negen uur wakker. Ik ging twee uur computeren, weer een uur slapen, en toen stond ik op. Ik word gek van dat vrij zijn op donderdag. Drie weken geleden was ik ook vrij op donderdag, en dat doet me geen goed. Die dag ben ik ’s avonds ben ik naar Renier gegaan. Mariëlle was er en Paul was er. Inmiddels is het nu. Ik heb zonet een opdracht over de Kaukasus gemaakt en ik moet eigenlijk nog naar de bibliotheek. Er is een kans dat ik straks het rooster van een meisje uitzoek, en haar morgen opwacht bij het lokaal, en mee uitvraag, waarna ik een gezin sticht met haar, in Almere ga wonen, en de mooiste Opel Astra van de wereld koop. Er is denk ik ook een kans dat ik dat nalaat.

Ik draag een trui die er niet mee doorkan. Mijn linkermouw lijkt aangevreten. Ik heb deze trui ook al erg lang. Mijn Editors-shirt valt intussen haast uit mijn klerenkast. Editors zijn een band. Sinds ik het nieuwe album heb gehoord heb ik het shirt niet meer gedragen. Het album is maar zo-zo. “The saddest thing I’ve ever seen are smokers outside hospital doors”, zingt Tom Smith, de zanger, op de eerste single. Onzinnige wannabeliteratuur die niks met rock ‘n roll te maken heeft. Waarmee ik niet uitsluit dat ik het shirt in de toekomst nog ga dragen. Ik heb er veel voor betaald, de linkermouw is intact en het is een mooi shirt. Ik zou me wat minder aan moet trekken van wat al die zangers de hele dag lopen te zingen.

Als mijn vrienden dit niet lazen, dan zou ik nu een hoop over deze vrienden gaan schrijven. Misschien denken die vrienden wel eens: ‘Ik moet me niet veel aantrekken van wat anderen denken, want anderen zijn al druk genoeg met hun eigen leven’. Nou dan hebben ze buiten mij gerekend, want ik houd het leven van anderen zeer nauwgezet in de gaten. Hierin wordt ik gesteund door een geheugen waar ik tevreden over ben.

Sodeju, eigenlijk is dit best een geschikte log aan het worden. Een knulletje van negentien jaar heeft een hoop mensen neergeknald in een winkelcentrum in de VS. Van juni 2007 tot eind augustus 2007 was ik ervan overtuigd ooit in de VS te gaan studeren. Eind augustus 2007 at ik pap, en dacht ik ‘Ja, maar wat moet ik daar dan eigenlijk?’. Misschien ga ik nog ooit naar Frankrijk. Ze hebben een mooie taal en de meisjes zijn er mooi, en iedereen die zegt dat de Franse taal niet mooi is, zegt dat louter om tegenover zichzelf het feit te verantwoorden dat ze nooit energie hebben gestoken in het leren van zo’n fraaie taal. Morgen heb ik twee colleges, en moet ik een deelvraag over vergrijzing in Europa beantwoorden en hem naar Sybren sturen. Gisteren vierde ik Sinterklaas en lunchte ik met Paul, eergisteren was ik met veel politicologen in Leiden. Straks eet ik rijst met zowel saté- als chilisaus erbij, en vanavond plaats ik deze log misschien.