"Kom eens hier, lieve brave hond en ruik aan het heerlijke parfum dat bij de beste parfumerie van de stad is gekocht."
De hond begint te kwispelstaarten, wat bij deze simpele wezens, geloof ik, zoveel betekent als lachen of glimlachen, en komt naderbij. Nieuwsgierig drukt hij zijn vochtige neus op de geopende fles, deinst dan plotseling verschrikt terug en blaft verwijtend naar me.
"Ach, ellendige hond , als ik je een hoopje uitwerpselen had voorgehouden, dan had je het lekker besnuffeld en misschien wel verslonden. Zo, onwaardige metgezel van mijn trieste leven, lijk je precies op het publiek. Je moet het nooit verfijnde parfums aanbieden - die wekken alleen maar irritatie -, maar zorgvuldig gekozen vuilnis.
Charles Baudelaire (1821 - 1867)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten