Om met de oplossingen te beginnen. The Economist zegt: if policy is well designed the problem is both simpler and easier to fix than most people think. Er is technologie, het geld is alleszins ophoestbaar (het zou de wereld 1/5 van het bankenredplan kosten) en een goed beleid is in banen te leiden: CO2 keihard belasten. Dat klinkt hoopvol, maar tegelijk wringt hem daar de schoen: landen implementeren geen beleid omdat ze bang zijn hun binnenlandse economie te dwarsbomen, en firma's willen niet méér betalen dan hun concurrentie. Daarom wordt vuile energie niet belast, schone energie wordt hoogstens gesubsidieerd. En dat is véél te vrijblijvend.
Wat gaat er gebeuren? Verrassing: de temperatuur stijgt. Stijgt hij met 1 graad is dat slecht, zal er schaarste komen en waarschijnlijk oorlogen. Twee of drie is écht slecht: de economie zal stagneren, de landbouw zal instorten. Vijf graden zou bijbels zijn (Noach, magere jaren, dat boek ja), en zes zou einde verhaal zijn. Het IPCC denkt dat de temperatuur met 2,8 stijgt. Dat is althans het hoogste punt van hun waarschijnlijkheidscurve, wat zoveel betekent als: de kans dat de temperatuur rond de 2,8 graden stijgt is 50%. Dit is een best case-analyse. Actuelere cijfers leggen de 50%-kans op 5 graden.
En het ijs zal volledig smelten, de komende tien jaar al. Dat dobberende ijsschotsen smelten boeit niet zo, een ijsklontje in een glas verhoogt het waterniveau immersch ook niet, maar ijs op het land is minder nieuws - om twee reden. Ten eerste laat dat wél het waterniveau stijgen, en nog veel rotter: als de permafrost smelt komt er een enorme extra hoeveelheid CO2 vrij van organische materiaal dat zich gaat ontbingen. En dit proces is als het eenmaal begonnen is onomkeerbaar.
Op dit moment loopt er een groot project dat berekent hoe de uitstoot van CO2 zich gaat ontwikkelen. Door oorlogen en zo is dat moeilijk te calculeren, maar gedacht wordt dat de CO2-uitstoot per geproduceerde dollar gaat dalen. Dat is goed nieuws, maar de productie zal explosief stijgen, waardoor de uitstoot per saldo ook zal stijgen. Tenzij er goede afspraken gemaakt worden, en met het oog op die permafrost: snel een beetje.
Maar inmiddels floppen conferenties, houden overheden en bedrijven zich afzijdig, heeft Neppèrus winterpret, bouwt Nederland nog eens twee kolencentrales en is er niemand die erop toeziet dat er gebeurt wat zo nodig is. Het is een freeridersprobleem, een prisoners dilemma, het is al die tegenstrijdige ellende ineen. Ik wil echt geen we gaan er allemaal aan-sausje over mijn verhaal heen gooien, maar wat tegengeluid tegen de fok-tokkies kan ook geen kwaad. En dat geluid is: de wereld heeft het echt laten liggen in Kopenhagen, en er mag gehoopt worden dat er snel een succesvol vervolg komt. Want al zou het zo'n vaart niet lopen, we kunnen met vanalles experimenteren, behalve met onze wereld.
Voor extra info: zoek op 'a really inconvenient truth' van Dan Miller op youtube.
3 opmerkingen:
Zend het in als column naar fok, zaar zitten meer fokkers dan hier. :o
Juist :)
?! Erik heeft ineens een groen A label :o
Een reactie posten